Pierwsze zdanie, jakie wypowiedziała do mnie Carla Bruni, gdy usiadłam obok niej w fotelu paryskiego apartamentu hotelowego, brzmiało: ależ masz piękne włosy. Zdążyłam się do tego przyzwyczaić, kobiety, z którymi rozmawiam, są pod wrażeniem moich włosów. I to nie czas na fałyszywą skromność, dbam o nie jak szalona, to najbardziej uczesane nieuczesane włosy na świecie, możecie mi wierzyć na słowo. Mój fryzjer pewnego dnia rzucił pod nosem, gdy wychodziłam już z salonu: Piękne. Ale trudne. Są kopalnią anegdot, bo rzeczywiście są kapryśne, mają swój poniedziałkowy, środowy, piątkowy i niedzielny szampon, w tym jeden tani, który chowam w zamykanej szafce, bo go uwielbiają, ale nie pasuje do kosmetyków na półkach. Z ich humorami sobie radzę, problem leży gdzie indziej – za nic nie chcą się zmienić. Całe życie w jednej fryzurze.

Nie bez powodu tytuł tego wpisu parafrazuje tytuł jednej z płyt zespołu Hey. Kaśka, ile fryzur, ile zmian wizerunku! A ja nic, długie włosy z grzywką. Kilka tygodni temu postanowiłam, basta! Świat się zmienia, ja się zmieniam, czas na jakiś ruch. Zapuszczam grzywkę. A potem zdecyduję, co dalej.

Zapuszczanie grzywki to piekło. Wizja „spineczek” i „upięć”. Notoryczne literówki, bo nic nie widać, tylko poszarpane końcówki włosów. Wreszcie, najgorsze. Nie bójmy się tego słowa, brzydota. Coś na lewo, coś na prawo, coś na środku, wszystko posklejane od ciągłego poprawiania. Zamiast twarzy – włosy. Zamiast fryzury – siano. Jak mają dobry dzień, rozłożą się symetrycznie, po bokach. Ale jeśli nie, włosy układają się w odpowiednik gry bierki. Trzymałam się dzielnie miesiąc. Ignorowałam zatroskane pytania: Co się dzieje, kiepsko ostatnio wyglądasz? Wpadłam w obsesję, co rano sprawdzałam, czy to już, czy można zacząć układać fryzurę na nowo. Ale ten dzień nie chciał nadejść.

Dziś rano pękłam. Dziewczyna jest w stanie znieść wiele, ale zła fryzura nie mieści się na tej liście. Sięgnęłam po nożyczki, płytę You Forgot It In People Broken Social Scene, po trzydziestu minutach, voila!  Znów jestem sobą. Lekcja odrobiona. Jestem dziewczyną z grzywką i inna nie będę.

Później, kiedy już to samouwielbienie mi przeszło, pomyślałam o wszystkich tych dziewczynach, którym do twarzy z grzywką. Jestem jedną z nich!

Alison Mosshart tu w sesji dla magazynu Interview, w najlepszych latach zasłaniała grzywką pół twarzy. Caroline de Maigret, ikona paryskiego stylu, ze swojej fryzury uczyniła swój znak rozpoznawczy. De Maigret, jedna z ambasadorek marki Lancome, na filmie Lisy Eldridge nie może się doczekać, kiedy ta skończy makijaż oczu, by znów swobodnie opuścić na nie grzywkę. Czuję się naga bez niej!, mówi z uśmiechem wcale nie taka skromna Paryżanka – tutaj w sesji reklamowej marki Equipment. Florence Welch nie pierwszy raz z grzywką, ale nigdy dotąd z tak długą, jej nowa, rozczochrana fryzura to część nowego, bardziej wyluzowanego wizerunku na potrzeby płyty How Big, How Blue, How Beautiful. Kate Moss ma epizody z grzywką i bez, jest supermodelką, jej twarz obroni każdą fryzurę, jest jednak coś pociągająco klasycznego w zestawie: blond włosy z grzywką i obrysowane czarne oko. Bardzo Bardot, bardzo wakacyjnie, bardzo seksownie. Styliści kampanii promującej jej linię torebek dla Longchamp najwyraźniej myśleli podobnie. I wreszcie dziewczyna z grzywką, Lou Doillon. Na temat włosów rozmawiałyśmy z Lou nie raz, poszperajcie, a znajdziecie. Jej sesja z kalendarza Pirelli pojawia się tutaj za to po raz pierwszy.

Modelka Freja Beha Erichsen jest szczęściarą, której każda fryzura uchodzi na sucho. Ale jej charakterystyczne poszarpane kosmyki to pierwsza wskazówka równie nieposkładanej natury, której szczęśliwie nie chcą już poskromić styliści – na zdjęciu Freja pozuje dla brytyjskiego Vogue. Alexa Chung, it-girl, podobnie jak Sienna Miller, jest zawsze w fazie mam grzywkę – zapuszczam grzywkę – nie mam grzywki i w kółko. Skoro już jesteśmy przy dziewczynach znanych z tego, że są piękne i znane, to francuski odpowiednik Chung, Jeanne Damas. Uroda i sława już wystarczyły, by zaprojektowała swoją kolekcję dla marki Reformation – tu pozuje w jednym z projektów. Alexa i Jeanne wiele zawdzięczają dwóm kolejnym paniom – na nowo interpretują urok, wdzięk i styl Jane Birkin i Francoise Hardy (w kreacji Paco Rabanne).

I chociaż (sprawdziłam!) grzywka nie jest najmodniejszą fryzurą z okładek magazynów mody, nie ma co narzekać. Sam Rollinson szturmem zdobyła świat mody, między innymi swoją charakterystyczną, gęstą grzywką. Dakota Johnson, tu na okładce amerykańskiego Vogue, jest gwiazdą lutowej okładki brytyjskiej edycji tytułu. Wciąż z grzywką, ba, nawet dłuższą. Edie Campbell, kolejna brytyjska modelka, to rasowy kameleon. Przed obiektywem nie ma dla niej rzeczy niemożliwych. Sesja w stylu lat 60., charakterystyczny dla tamtych czasów makijaż i fryzura to żadne wyzwanie. Podobnie jak dla dwóch kobiet, które nie boją się eksperymentować z wizerunkiem, tego zresztą oczekują od nich fani. I Rihanna, i Lady Gaga, goszcząc na okładce amerykańskiej edycji Vogue zdecydowały się na peruki i odświeżenie wizerunku, właśnie grzywką. A, i czy nie czas wspomnieć o najsłynniejszej kobiecie świata mody, samej naczelnej Vogue? Czy ktoś kiedyś widział Annę Wintour bez grzywki?